Ik heb de laatste 2 jaar heel veel weggegeven en verkocht. Omdat er gewoon te veel was en mijn ruimte beperkt. Er zijn hier met gemak 40-50 bananendozen vetrokken: kleren van mijn mama, stofjes van mijn oma, knutselgerief, regelrechte brol maar ook prachtige stukken. En hoewel zeker de weggegeven stuks altijd met plezier van eigenaar veranderd zijn, word ik soms volledig overvallen door spijt en gemis. Dan droom ik dat ik de jas van mijn mama aan heb en haar wasmiddel nog ruik. Of dat ik ooit zelf mama ben en dat mijn lieve Steiff pinguin in de kinderkamer staat. En dan besef ik dat ik die weg heb gedaan. En dat ik de gewonnen ruimte toch maar met andere dingen ga vullen, omdat dat in mijn natuur ligt.
Dus hoewel wegdromen op pinterest bij minimalistische interieurs het heel verleidelijk maakt om verder te elimineren, las ik toch een opruim-pauze in. Koesteren heeft ook iets 🙂
expeditionsputnik 